Tibet is een gebied op het Tibetaanse Plateau in Azië . Het is de traditionele thuisland van het Tibetaanse volk, evenals een aantal andere etnische groepen, zoals Monpa, Qiang en Lhoba volkeren en wordt nu ook bewoond door een aanzienlijk aantal Han-Chinezen en hui. Tibet is het hoogste gebied op aarde, met een gemiddelde hoogte van 4900 meter (16.000 ft). Het hoogste punt in Tibet is de Mount Everest, de hoogste berg van de aarde, de stijgende 8.848 m (29.029 voet) boven de zeespiegel.

De Tibetaanse Rijk ontstond in de 7e eeuw, maar met de val van het rijk de regio al snel verdeeld in een aantal gebieden . Het grootste deel van West- en Midden-Tibet ( U-Tsang ) was vaak ten minste nominaal verenigd onder een reeks van de Tibetaanse regering in Lhasa , Shigatse , of andere steden; deze regeringen waren op verschillende tijden onder Mongoolse en Chinese overlordship. De oostelijke regio’s van Kham en Amdo vaak handhaafde een meer gedecentraliseerde inheemse politieke structuur, worden verdeeld over een aantal kleine vorstendommen en tribale groepen, terwijl ook vaak rechtstreeks vallen onder de Chinese overheersing na de Invasie van Tibet ; het grootste deel van dit gebied werd uiteindelijk opgenomen in de Chinese provincies Sichuan en Qinghai . De huidige grenzen van Tibet waren over het algemeen gevestigd in de 18e eeuw. [1]

Naar aanleiding van de Xinhai Revolutie tegen de Qing-dynastie in 1912, werden Qing soldaten ontwapend gehouden en uit Tibet Area (U-Tsang). De regio later zijn uitgeroepen onafhankelijkheid in 1913 zonder erkenning door de latere Chinese Republikeinse regering . [2] Later, Lhasa nam de controle van het westelijk deel van Xikang , China. De regio handhaafde zijn autonomie tot 1951 toen, na de Invasie van Tibet , Tibet werd opgenomen in de Volksrepubliek China , en de vorige Tibetaanse regering werd in 1959 afgeschaft na een mislukte opstand. [3] Vandaag de dag, China betreft het westelijk en centraal Tibet als de Tibetaanse Autonome Regio , terwijl de oostelijke gebieden zijn nu grotendeels etnische autonome prefecturen in Sichuan , Qinghai en andere naburige provincies. Er zijn spanningen met betrekking tot politieke status van Tibet [4] en dissidente groepen die actief zijn in ballingschap zijn. [5] Er wordt ook gezegd dat de Tibetaanse activisten in Tibet zijn gearresteerd en gemarteld. [6]

De economie van Tibet wordt gedomineerd door de landbouw voor eigen gebruik , hoewel het toerisme een groeiende industrie is geworden in de afgelopen decennia. De dominante religie in Tibet is het Tibetaans boeddhisme ; daarnaast is er Bön , die vergelijkbaar is met het Tibetaanse boeddhisme, [7] en er zijn ook Tibetaanse moslims en christelijke minderheden. Tibetaans boeddhisme is een primaire invloed op de kunst , muziek en festivals in de regio. Tibetaanse architectuur weerspiegelt Chinese en Indiase invloeden. Nietje voedsel in Tibet worden geroosterd gerst , yak vlees en boter thee .

namen

De Tibetaanse naam voor hun land, Bod བོད་, betekent “Tibet” of ” Tibetaans Plateau “, hoewel het oorspronkelijk bedoeld de centrale regio rond Lhasa , die nu in het Tibetaans bekend als Ü . Het Tibetaans uitspraak van Bod, [pʰøʔ˨˧˨] , wordt getranscribeerd BHO in TOURNADRE fonetische transcriptie , Bö in de THL vereenvoudigd fonetische transcriptie en Poi in Tibetaanse pinyin . Sommige wetenschappers geloven dat de eerste schriftelijke verwijzing naar BOD ‘Tibet’ was de oude Bautai mensen opgenomen in de Egyptische Griekse werkt Periplus van de Roode Zee (1e eeuw CE) en Geographia ( Ptolemaeus , 2e eeuw CE), [8] zich van het Sanskriet vormen Bhauṭṭa van de Indiase geografische traditie. [9]

De moderne Standard Chinese exonym voor de etnische Tibetaanse regio Zangqu (Chinees: 藏区 ; pinyin: Zàngqū), die is afgeleid door metonymie van de Tsang regio rond Shigatse plus de toevoeging van een Chinese achtervoegsel,区Qu, wat betekent “gebied, district , regio, afdeling “. Tibetaanse volk, taal en cultuur, ongeacht waar ze vandaan komen, worden aangeduid als Zang (Chinees: 藏 ; pinyin: Zang), hoewel de geografische term Xizang is vaak beperkt tot de Tibetaanse Autonome Regio . De term Xizang werd bedacht tijdens de Qing-dynastie in het bewind van de jiaqing (1796-1820) door de toevoeging van een prefix betekent “west” (西XI) te Zang.

De bekendste middeleeuwse Chinese naam voor Tibet is Tubo (Chinees: 吐蕃 ook geschreven als 土蕃 of 土番 ; pinyin: Tǔbō of Tǔfān). Deze naam verschijnt voor het eerst in Chinese karakters als 土番 in de 7de eeuw ( Li Tai ) en zoals 吐蕃 in de 10e eeuw ( Oude Boek van Tang beschrijven 608-609 afgezanten van de Tibetaanse Koning Namri Songtsen tot Keizer Yang van Sui ). In het Midden-Chinese gesproken in die periode, zoals gereconstrueerd door William H. Baxter , 土番 werd uitgesproken Don x -phjon en 吐蕃 werd uitgesproken Don x -pjon (met de x vertegenwoordigen toon ). [10]

Andere pre-moderne Chinese namen voor Tibet onder Wusiguo (Chinees: 烏斯國; pinyin: Wūsīguó; cf. Tibetaanse dbus, Ü , [wyʔ˨˧˨] ), Wusizang (Chinees: 烏斯藏; pinyin: wūsīzàng, cf. Tibetaanse dbus-gtsang, U-Tsang ), Tubote (Chinees: 圖伯特; pinyin: Túbótè), en Tanggute (Chinees: 唐古忒; pinyin: Tánggǔtè, zie Tangut ). American Tibetologist Elliot Sperling heeft gepleit voor een recente tendens door sommige auteurs schrijven in het Chinees te doen herleven de term Tubote (vereenvoudigd Chinees: 图伯特; traditionele Chinese: 圖伯特; pinyin: Túbótè) voor de moderne gebruik in plaats van Xizang, op grond van het feit dat Tubote omvat duidelijker het gehele Tibetaanse plateau in plaats van simpelweg de Tibetaanse autonome Regio. [ Nodig citaat ]

Het Engels woord Tibet en Tibet dateert uit de 18e eeuw. [11] Historisch taalkundigen algemeen over eens dat “Tibet” namen in de Europese talen leenwoorden uit Semitische Ṭībat of Tūbātt (طيبة, توبات) (טובּה, טובּת), zelf afkomstig van Turkse Töbäd, letterlijk: “The Heights” (meervoud van Toban) . [12]

Taal

Taalkundigen algemeen classificeren van de Tibetaanse taal als een Tibeto-Birmaanse taal van de Sino-Tibetaanse taal familie, hoewel de grenzen tussen ‘Tibetaanse’ en bepaalde andere Himalayan talen onduidelijk kan zijn. Volgens Matthew Kapstein :

Vanuit het perspectief van de historische taalkunde, Tibetaanse het meest lijkt op de Birmese een van de belangrijkste talen van Azië. Het groeperen van deze twee samen met andere schijnbaar verwante talen gesproken in de Himalaya- landen, evenals in de hooglanden van Zuidoost-Azië en de Chinees-Tibetaanse grensgebieden, hebben taalkundigen algemeen geconcludeerd dat er sprake is van een Tibetaans-Birmaanse taalfamilie. Meer omstreden is de theorie dat de familie Tibeto-Burman is zelf onderdeel van een grotere taalfamilie, de zogenaamde Sino-Tibetaanse en die erdoor Tibetaanse en Burmese zijn verre neven van de Chinese. [13]

De taal heeft een groot aantal regionale dialecten die over het algemeen niet onderling verstaanbaar. Het wordt gebruikt in de gehele Tibetaanse plateau en Bhutan en wordt ook gesproken in delen van Nepal en het noorden van India, zoals Sikkim . In het algemeen is de dialecten van de centrale Tibet (met inbegrip van Lhasa), Kham , Amdo zijn en enkele kleinere nabijgelegen gebieden beschouwd Tibetaanse dialecten. Andere vormen, in het bijzonder Dzongkha , Sikkimese , Sherpa en Ladakhi , worden door hun sprekers, voornamelijk om politieke redenen, om afzonderlijke talen. Echter, als de laatste groep van de Tibetaanse-type talen worden opgenomen in de berekening, dan is ‘meer Tibetaanse’ wordt gesproken door ongeveer 6 miljoen mensen in het Tibetaanse Plateau. Tibetaanse wordt ook gesproken door ongeveer 150.000 ballingschap sprekers die van de hedendaagse Tibet zijn gevlucht naar India en andere landen.

Hoewel gesproken Tibetaanse varieert afhankelijk van de regio, de geschreven taal, gebaseerd op de klassieke Tibetaans , is consistent. Dit is waarschijnlijk te wijten aan de langdurige invloed van de Tibetaanse rijk, waarvan de regel omarmd (en uitgebreid soms ver daarbuiten) de huidige Tibetaanse taalgebied, die loopt van het noorden van Pakistan in het westen tot Yunnan en Sichuan in het oosten, en uit ten noorden van Qinghai Lake zuiden tot Bhutan. De Tibetaanse taal heeft zijn eigen script , die het deelt met Ladakhi en Dzongkha , en die is afgeleid van de oude Indiase Brahmi script . [14]

Beginnend in 2001, de lokale dove gebarentalen van Tibet waren gestandaardiseerd en Tibetaanse gebarentaal wordt nu gepromoot in het hele land.

Geschiedenis

Vroege geschiedenis

Mensen bewoond het Tibetaanse Plateau ten minste 21.000 jaar geleden. [15] Deze populatie is grotendeels rond 3000 vervangen BP door neolithische immigranten uit het noorden van China, maar er is een gedeeltelijke genetische continuïteit tussen het Paleolithicum inwoners en eigentijdse Tibetaanse bevolking. [15]

De vroegste Tibetaanse historische teksten identificeren van de zhangzhung cultuur als mensen die uit de regio Amdo gemigreerd naar wat nu de regio Guge in het westen van Tibet. [16] zhangzhung wordt beschouwd als de oorspronkelijke thuisbasis van de te Bön religie. [17] In de 1e eeuw voor Christus, een naburig koninkrijk ontstond in de Yarlung vallei , en de Yarlung koning, Drigum Tsenpo , geprobeerd om de invloed van de zhangzhung verwijderen door het verdrijven van de Zhang Bon priesters uit Yarlung. [18] Hij werd vermoord en zhangzhung zette zijn dominantie van de regio totdat deze door Songtsen Gampo in de 7e eeuw werd geannexeerd. Voorafgaand aan Songtsen Gampo , de koningen van Tibet waren meer mythologisch dan feiten, en er is onvoldoende bewijs van hun bestaan. [19]

Tibetaans Rijk

De geschiedenis van een verenigd Tibet begint met de regel van Songtsen Gampo (604-650   CE), die delen van de Verenigde Yarlung River Valley en stichtte de Tibetaanse Rijk. Hij bracht ook in vele hervormingen, en Tibetaanse macht snel verspreiden, waardoor er een groot en machtig rijk. Het wordt traditioneel beschouwd dat zijn eerste vrouw was de prinses van Nepal, Bhrikuti , en die spelen een grote rol in de totstandkoming van het boeddhisme in Tibet. In 640 trouwde hij wencheng , het nichtje van de machtige Chinese keizer Taizong van Tang China . [20]

Onder de komende Tibetaanse koningen, werd het boeddhisme opgericht als de staatsgodsdienst en Tibetaanse vermogen steeg nog verder over grote delen van Centraal-Azië, terwijl de grote doorgedrongen in het Chinees grondgebied werden gemaakt, zelfs het bereiken van de Tang ’s hoofdstad Chang’an (het huidige Xi’ een ) eind 763. [21] echter, de Tibetaanse bezetting van Chang’an duurde slechts vijftien dagen, waarna ze werden verslagen door Tang en haar bondgenoot, de Turkse Oeigoerse Rijk .

Het Koninkrijk van Nanzhao (in Yunnan en de naburige regio’s) bleef onder Tibetaanse controle 750-794, wanneer ze aangezet hun Tibetaanse overlords en hielp de Chinese toebrengen een ernstige nederlaag op de Tibetanen. [22]

In 747, het ruim van Tibet werd losgemaakt door de campagne van de algemene Gao Xianzhi , die probeerde te heropenen de directe communicatie tussen Centraal-Azië en Kashmir . Door 750, had de Tibetanen vrijwel al hun Centraal-Aziatische bezittingen om de verloren Chinese . Echter, na Gao Xianzhi nederlaag door de Arabieren en Qarluqs bij de Slag van Talas (751) en de daaropvolgende burgeroorlog bekend als de An Lushan Rebellion (755), Chinese invloed nam snel af en Tibetaanse invloed hervat.

Op het hoogtepunt van de 780 tot 790 van de Tibetaanse Rijk bereikte zijn hoogste glorie wanneer zij geregeerd en een gebied dat zich uitstrekt van het hedendaagse Afghanistan, Bangladesh, Bhutan, Birma, China, India, Nepal, Pakistan, Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan gecontroleerd.

in 821/822   CE Tibet en China tekende een vredesverdrag. Een tweetalige rekening met dit verdrag, met inbegrip van de details van de grens tussen de twee landen, is gegraveerd op een stenen pilaar die staat buiten de Jokhang tempel in Lhasa. [23] Tibet voortgezet als een Centraal-Aziatische rijk tot het midden van de 9e eeuw, toen een burgeroorlog dan opvolging leidde tot de ineenstorting van het keizerlijke Tibet. De periode die volgde is van oudsher bekend als het tijdperk van fragmentatie , toen de politieke controle over Tibet werd verdeeld tussen regionale krijgsheren en stammen zonder dominant centrale gezag. Een islamitische invasie van Bengalen vond plaats in 1206.

yuan-dynastie

De Mongoolse Yuan-dynastie , door het Bureau van de boeddhistische en Tibetaanse zaken , of Xuanzheng Yuan, regeerde Tibet door middel van een top-level administratieve dienst. Een van de doeleinden van de afdeling was om een te selecteren dpon-chen ( ‘grote administrator’), meestal benoemd door de lama en bevestigd door de Mongoolse keizer in Beijing. [24] De Sakya lama behield een zekere mate van autonomie, als de politieke autoriteit van de regio, terwijl de dpon-chen gehouden administratieve en militaire macht. Mongoolse heerschappij van Tibet bleef gescheiden van de belangrijkste provincies van China, maar de regio bestond onder het bestuur van de Yuan-dynastie . Als de Sakya lama ooit in conflict met de dpon-chen kwam, de dpon-chen had de bevoegdheid om Chinese troepen te sturen naar de regio. [24]

Tibet behouden nominale macht over religieuze en regionale politieke aangelegenheden, terwijl de Mongolen een structurele en administratieve beheerd [25] heerschappij over de regio, versterkt door de zeldzame militaire interventie. Dit bestond als ” diarchic structuur” onder Yuan Keizer, met kracht voornamelijk ten behoeve van de Mongolen. [24] Mongoolse prins Khuden opgedaan wereldlijke macht in Tibet in de 1240s en gesponsord Sakya Pandita , waarvan de zetel werd de hoofdstad van Tibet. Phagspa , Sakya Pandita neef werd Imperial leermeester van Kublai Khan , de stichter van de Yuan-dynastie.

Yuan controle over de regio eindigde met de Ming omverwerping van de Yuan en Tai Situ Changchub Gyaltsen ’s opstand tegen de Mongolen. [26] Naar aanleiding van de opstand, Tai Situ Changchub Gyaltsen stichtte de phagmodru-dynastie , en zocht naar Yuan invloeden dan de Tibetaanse cultuur en politiek te verkleinen. [27]

Phagmodrupa, rinpung-dynastie en Tsangpa Dynasties

Tussen 1346 en 1354, Tai Situ Changchub Gyaltsen omvergeworpen de Sakya en stichtte de phagmodru-dynastie. De volgende 80 jaar zag de oprichting van de Gelug de school (ook bekend als Yellow Hats) door de leerlingen van Je Tsongkhapa , en de oprichting van de belangrijke Ganden , Drepung en Sera kloosters in de buurt van Lhasa. Echter, interne strijd binnen de dynastie en de sterke lokalisme van de verschillende lenen en politiek-religieuze groeperingen leidde tot een lange reeks van interne conflicten. De minister familie rinpung-dynastie , gevestigd in Tsang (West Central Tibet), domineerden de politiek na 1435. In 1565 werden ze omvergeworpen door de Tsangpa dynastie van Shigatse die zijn macht in verschillende richtingen van Tibet in de volgende decennia uitgebreid en het voordeel van de Karma Kagyu sekte.

Rise of Ganden Phodrang

De khoshut-mongolen Khanate , 1642-1717.

Tibet in 1734. Royaume de Tibet ( “Kingdom of Tibet”) in La Chine, la Tartarie Chinoise, et le Tibet ( “China, Chinese Tartary , en Tibet”) op een 1734 kaart door Jean Baptiste Bourguignon d’Anville , gebaseerd op eerder jezuïet kaarten.

Tibet in 1892 tijdens de Qing-dynastie .

In 1578, Altan Khan van de tumed Mongolen gaf Sonam Gyatso , een hoge lama van de Gelugpa school, de naam Dalai Lama , Dalai zijnde de Mongoolse vertaling van het Tibetaanse naam Gyatso “Ocean”. [28]

De 5e Dalai Lama staat bekend om de eenmaking van de Tibetaanse hart onder de controle van de Gelug school van het Tibetaans boeddhisme , na het verslaan van de rivaliserende Kagyu en Jonang sekten en de seculiere heerser, de Tsangpa prins, in een langdurige burgeroorlog. Zijn inspanningen waren succesvol omdat in een deel van de steun van Güshri Khan , de Oirat leider van de khoshut-mongolen Khanate . Met Güshri Khan als een grotendeels afzijdig overlord, de 5e Dalai Lama en zijn intimi vestigde een civiel bestuur die door historici als de Lhasa staat wordt genoemd. Deze Tibetaanse regime of de overheid wordt ook wel aangeduid als het Ganden Phodrang .

Qing-dynastie

Qing-dynastie regel in Tibet begonnen met hun 1720 expeditie naar het land toen zij verdreven de binnenvallende Dzungars . Amdo kwam onder Qing controle in 1724, en Oost- Kham werd opgenomen in de aangrenzende Chinese provincies in 1728. [29] Ondertussen heeft de Qing regering stuurde inwoner commissarissen geroepen Ambans naar Lhasa. In 1750 de Ambans en de meerderheid van de Han-Chinezen en Manchus leven in Lhasa werden gedood in een rel , en Qing troepen kwam snel en onderdrukt de rebellen in het komende jaar. Net als de voorgaande Yuan-dynastie, de Manchus van de Qing-dynastie uitgeoefend militaire en administratieve controle van de regio, terwijl het een zekere mate van politieke autonomie verlenen van. De Qing-commandant in het openbaar geëxecuteerd een aantal aanhangers van de rebellen en, net als in 1723 en 1728, maakte veranderingen in de politieke structuur en stelde een formele organisatie plan. De Qing nu gerestaureerd de Dalai Lama als heerser, waardoor de Raad van Bestuur genoemd Kashag , [30] , maar verhoogde de rol van Ambans om meer directe betrokkenheid bij de Tibetaanse interne zaken bevatten. Tegelijkertijd is de Qing-maatregelen genomen om de macht van de aristocratie te compenseren door het toevoegen van ambtenaren van de geestelijkheid om de belangrijkste berichten. [31]

Sinds enkele decennia vrede heerste in Tibet, maar in 1792 de Qing- keizer Qianlong stuurde een grote Chinese leger in Tibet aan de binnenvallende duwen Nepalese out. Dit leidde tot nog een andere Qing reorganisatie van de Tibetaanse regering, dit keer door middel van een schriftelijk plan genaamd de “Twenty-Nine Regeling voor een betere regering in Tibet”. Qing militaire garnizoenen bemand met Qing troepen werden nu ook gevestigd in de buurt van de Nepalese grens. [32] Tibet werd gedomineerd door de Manchus in verschillende stadia in de 18e eeuw, en de jaren direct na de 1792 reglementen waren de piek van het gezag van de Qing keizerlijke commissarissen ‘; maar er was geen poging om Tibet een Chinese provincie te maken. [33]

In 1834 de Sikh Rijk binnengevallen en gehecht Ladakh , een cultureel Tibetaanse regio die een onafhankelijk koninkrijk was op dat moment. Zeven jaar later een Sikh leger onder leiding van generaal Zorawar Singh binnengevallen westerse Tibet van Ladakh, het starten van de Sino-Sikh Oorlog . Een Qing-Tibetaanse leger afgestoten de indringers, maar werd op zijn beurt versloeg toen het de Sikhs ingejaagd Ladakh. De oorlog eindigde met de ondertekening van het Verdrag van Chushul tussen de Chinese en de Sikh rijken. [34]

Zoals de Qing-dynastie verzwakt, haar gezag over Tibet ook geleidelijk gedaald, en door het midden van de 19e eeuw zijn invloed was minuscuul. Qing gezag over Tibet was door de late 19e eeuw meer symbolisch dan reëel geworden, [35] [36] [37] [38] hoewel het in de jaren 1860 de Tibetanen nog steeds gekozen om redenen van hun eigen symbolische gezag van het rijk te benadrukken en maken het lijkt aanzienlijk. [39]

Deze periode zag ook een aantal contacten met jezuïeten en kapucijnen uit Europa, en in 1774 een Schotse edelman, George Bogle , kwam naar Shigatse de vooruitzichten van de handel voor de onderzoeken Britse East India Company . [40] Echter, in de 19e eeuw werd de situatie van vreemdelingen in Tibet groeide vaag. Het Britse Rijk werd oprukkende uit het noorden van India in de Himalaya , de Emiraat Afghanistan en het Russische Rijk werden uit te breiden naar Centraal-Azië en de krachtbron werd verdacht van de bedoelingen van de anderen ‘in Tibet.

In 1904, een Britse expeditie naar Tibet , mede aangespoord door een angst dat Rusland werd de uitbreiding van haar macht in Tibet als onderdeel van The Great Game , binnengevallen het land, in de hoop dat de onderhandelingen met de 13e Dalai Lama effectiever dan met de Chinese vertegenwoordigers zouden zijn . [41] Toen de Britten geleide invasie van Tibet bereikte op 12 december 1903, een gewapende confrontatie met de etnische Tibetanen resulteerde in de Slachting van Chumik Shenko , wat resulteerde in 600 dodelijke slachtoffers onder de Tibetaanse krachten, in vergelijking met slechts 12 op de Britse zijde . [42] [43] Daarna, in 1904 Francis Younghusband opgelegd een verdrag bekend als het Verdrag van Lhasa , dat vervolgens werd verworpen en werd opgevolgd door een 1906 verdrag [44] ondertekend tussen Groot-Brittannië en China.

In 1910, de Qing regering stuurde een militaire expeditie van haar eigen onder Zhao Erfeng directe Manchu-Chinese heerschappij te vestigen en, in een keizerlijk edict, getuigde de Dalai Lama, die naar Brits-Indië gevlucht. Zhao Erfeng versloeg de Tibetaanse militaire overtuigend en verdreven de Dalai Lama’s troepen uit de provincie. Zijn acties waren niet populair, en er was veel vijandigheid tegen hem voor zijn mishandeling van burgers en minachting voor de lokale cultuur.

Post-Qing periode

Na de Xinhai Revolutie (1911-1912) viel de Qing-dynastie en de laatste Qing troepen werden begeleid uit Tibet, de nieuwe Republiek China verontschuldigde zich voor de acties van de Qing en aangeboden aan de Dalai Lama de titel te herstellen. [45] De Dalai Lama weigerde elke Chinese titel en verklaarde zich heerser van een onafhankelijk Tibet . [46] In 1913, Tibet en Mongolië gesloten een verdrag van wederzijdse erkenning . [47] Voor de komende 36 jaar, de 13e Dalai Lama en de regenten die volgde hem geregeerd Tibet. Gedurende deze tijd, Tibet gevochten Chinese krijgsheren voor de controle van de etnisch Tibetaanse gebieden in Xikang en Qinghai (delen van Kham en Amdo) langs de bovenloop van de rivier de Yangtze . [48] In 1914 ondertekende de Tibetaanse regering het Simla-akkoord met Groot-Brittannië, afstaan van de Zuid-Tibet regio Brits-Indië . De Chinese regering veroordeelde de overeenkomst als illegaal. [49] [50]

Toen in de jaren 1930 en 1940 verschijnt de regenten nalatigheid in zaken, de Kuomintang regering van de Republiek China maakten gebruik van deze optie om zijn bereik op het grondgebied uit te breiden. [51]

Van 1950 tot heden

Opkomende controle over het grootste deel van het vasteland van China na de Chinese Burgeroorlog , de Volksrepubliek China opgenomen Tibet in 1950 en onderhandeld over het Zeventien overeenkomst Point met de nieuw tronende 14de Dalai Lama regering, het bevestigen van de People’s Republic of China’s soevereiniteit, maar de toekenning van de gebied autonomie. Vervolgens werd op zijn reis in ballingschap, de 14de Dalai Lama volledig verwierp de overeenkomst, die hij bij tal van gelegenheden heeft herhaald. [52] [53]

Na de Dalai Lama regering vluchtte Dharamsala tijdens de, India, 1959 Tibetaanse opstand , stelde hij een rivaal regering-in-ballingschap . Na afloop van de centrale Chinese regering in Peking afgezworen de overeenkomst en begonnen met de uitvoering van de gestopt sociale en politieke hervormingen. [54] Tijdens de Grote Sprong Voorwaarts , tussen de 200.000 en 1.000.000 Tibetanen zijn omgekomen, [55] en ongeveer 6.000 kloosters werden vernietigd tijdens de Culturele Revolutie , waardoor de overgrote meerderheid van de historische Tibetaanse architectuur werd verwoest. [56] In 1962 China en India vochten een korte oorlog over de betwiste Zuid-Tibet en Aksai Chin regio’s. Hoewel China de oorlog gewonnen, Chinese troepen trokken ten noorden van de McMahon Line , effectief afstaan Zuid-Tibet naar India. [50]

In 1980, secretaris-generaal en hervormingsgezinde Hu Yaobang bezocht Tibet en luidde een periode van sociale, politieke en economische liberalisering. [57] Aan het einde van het decennium, echter, analoog aan het Tiananmen Plein protesten van 1989 , monniken in het Drepung en Sera kloosters begonnen protesteren voor onafhankelijkheid, en dus de overheid gestopt hervormingen en begonnen met een anti- separatistische campagne. [57] Mensenrechtenorganisaties hebben kritiek op de aanpak van de Beijing en Lhasa regeringen geweest van de mensenrechten in de regio bij het optreden tegen separatistische convulsies die zich hebben voorgedaan rond kloosters en steden, het meest recent in de 2008 Tibetaanse onrust .

Aardrijkskunde

Alle moderne China, met inbegrip van Tibet, wordt beschouwd als een deel van Oost-Azië. [58] In het verleden sommige Europese bronnen ook beschouwd als delen van Tibet te liggen in Centraal-Azië. Tibet ligt ten westen van het Centraal-China vlakte , en op het vasteland van China Tibet wordt beschouwd als onderdeel van西部(Xibu), een term die meestal vertaald door de Chinese media als “de westerse gedeelte”, wat “West-China”.

Tibet heeft een aantal van de hoogste bergen ter wereld, met een aantal van hen het maken van de top tien lijst. Mount Everest , gelegen op de grens met Nepal , is, op 8.848 meter (29.029 voet), de hoogste berg op aarde. Een aantal grote rivieren hebben hun bron in de Tibetaanse Plateau (vooral in het huidige provincie Qinghai). Deze omvatten de Yangtze , de Gele Rivier , de Indus rivier , de Mekong , de Ganges , Salween en de Yarlung Tsangpo ( Brahmaputra River ). [61] De Yarlung Tsangpo Grand Canyon , langs de Yarlung Tsangpo , is een van de diepste en langste kloven in de wereld.

Tibet is wel de “Watertoren” van Azië en China investeert fors in water projecten in Tibet. [62] [63]

De Indus en de Brahmaputra rivieren afkomstig zijn van een meer (Tib: Tso Mapham) in West-Tibet, in de buurt van Mount Kailash . De berg is een heilige bedevaartsoord voor zowel hindoes en Tibetanen. De Hindoes beschouwen de berg naar de verblijfplaats van Shiva zijn. De Tibetaanse naam voor Mt. Kailash is Khang Rinpoche. Tibet heeft veel om in het Tibetaans aangeduid als tso of co grote hoogte meren. Deze omvatten Qinghai Lake , manasarovar , Namtso , pangong , Yamdrok , Siling Co , Lhamo Latso , Lumajangdong Co , Lake Puma Yumco , Lake Paiku , Rakshastal , Dagze Co en Dong Co . De Qinghai Lake (Koko Nor) is het grootste meer in de Volksrepubliek China.

De sfeer is een ernstig droge negen maanden van het jaar, en de gemiddelde jaarlijkse sneeuwval is slechts 18 inch (46 cm), als gevolg van de regen schaduw effect . Western passes ontvangt kleine hoeveelheden verse sneeuw per jaar, maar blijven traversible het hele jaar door. Lage temperaturen zijn wijd verspreid in deze westelijke regio’s, waar de sombere verlatenheid wordt niet verlicht door een vegetatie groter dan een lage struik, en waar de wind veegt ongecontroleerd over uitgestrekte dorre vlakte. De Indiase moesson oefent een zekere invloed op het oosten van Tibet. Northern Tibet is onderhevig aan hoge temperaturen in de zomer en de intense kou in de winter.

Culturele Tibet bestaat uit verschillende regio’s.Deze omvatten Amdo ( A MDO ) in het noordoosten, dat is administratief deel uit van de provincies Qinghai, Gansu en Sichuan. Kham ( Khams ) in het zuidoosten omvat delen van westelijk Sichuan, in het noorden van Yunnan , het zuiden van Qinghai en het oostelijk deel van de Tibetaanse Autonome Regio. U-Tsang ( dbus gTsang ) (Ü in het centrum, Tsang in het midden-westen en Ngari ( mNga ‘ris ) in het uiterste westen) had betrekking op de centrale en westelijke deel van de Tibetaanse Autonome Regio. [64]

Tibetaanse culturele invloeden uit te breiden tot de buurlanden van Bhutan , Nepal, regio’s van India, zoals Sikkim , Ladakh , Lahaul en Spiti , in aanvulling op de aangewezen Tibetaanse autonome gebieden in aangrenzende Chinese provincies.

Steden, steden en dorpen

Er zijn meer dan 800 nederzettingen in Tibet. Lhasa is de traditionele hoofdstad van Tibet en de hoofdstad van de Tibetaanse Autonome Regio. Het bevat twee World Heritage Sites – het Potala Paleis en Norbulingka , die de woningen van de Dalai Lama was. Lhasa bevat een aantal belangrijke tempels en kloosters, waaronder Jokhang en Ramoche .

Shigatse is de tweede grootste stad in de Tibet AR, ten westen van Lhasa. Gyantse en Qamdo behoren ook tot de grootste.

Andere steden en dorpen in de culturele Tibet onder Shiquanhe (Ali), Nagchu , Bamda , Rutog , Nyingchi , Nedong , Coqên , Barkam , Sakya , Gartse , Pelbar , Lhatse en Tingri ; in Sichuan, Kangding (Dartsedo); in Qinghai, Jyekundo (Yushu), Machen en Golmud ; in India, Tawang , Leh , en Gangtok .

Regering

Er is gesuggereerd dat de regering van de Tibetaanse Autonome Regio worden samengevoegd in deze sectie. ( Bespreek ) Voorgestelde sinds December 2015.

De centrale regio van Tibet is een autonome regio in China, de Tibetaanse Autonome Regio . De Tibetaanse Autonome Regio is een provincie-niveau entiteit van de Volksrepubliek China. Het wordt bestuurd door een People’s regering, onder leiding van een voorzitter. In de praktijk echter, de voorzitter is ondergeschikt aan de tak secretaris van de Communistische Partij van China . Als een zaak van conventie, heeft de voorzitter vrijwel altijd een etnisch Tibetaanse geweest, terwijl de partij secretaris altijd etnisch is non-Tibetaans. [65]

Economie

De Tibetaanse economie wordt gedomineerd door de landbouw voor eigen gebruik . Aangezien de beperkte akkerland, is de voornaamste bezigheid van het Tibetaanse Plateau veeteelt, zoals schapen , koeien, geiten , kamelen , yaks , dzo en paarden .

De honden van Tibet zijn twee keer de grootte van die gezien in India, met grote hoofden en harige lichamen. Het zijn krachtige dieren en wordt gezegd dat ze kunnen een tijger doden. Gedurende de dag dat ze worden gehouden geketend en worden losgelaten in de nacht naar het huis van hun meesters ‘te bewaken. [66]

De belangrijkste gewassen zijn gerst , tarwe, boekweit , rogge , aardappelen en diverse groenten en fruit. Tibet is gerangschikt de laagste van de 31 Chinese provincies [67] op de Human Development Index volgens VN-Ontwikkelingsprogramma data. [68] In de afgelopen jaren, als gevolg van toegenomen belangstelling voor het Tibetaanse boeddhisme, het toerisme is uitgegroeid tot een steeds belangrijker sector, en wordt actief gepromoot door de overheid. [69] Toerisme brengt in de meeste inkomsten uit de verkoop van handwerk. Deze omvatten Tibetaanse hoeden, sieraden (zilver en goud), houten voorwerpen, kleding, quilts, stoffen, Tibetaanse tapijten en tapijten. De centrale Chinese regering vrijgesteld Tibet uit alle belastingen en zorgt voor 90% van Tibet overheidsuitgaven. [70] [71] [72] [73] Maar de meeste van deze investering gaat naar migrerende werknemers die geen genoegen in Tibet en stuur een groot deel van hun inkomen thuis naar andere provincies te betalen. [74]

40% van de plattelandsbevolking cash inkomsten in de Tibetaanse Autonome Regio is afgeleid van het oogsten van de schimmel Cordyceps sinensis ; bij te dragen ten minste 1,8 miljard yuan (225 miljoen USD) aan het BBP van de regio. [75]

De Qingzang spoorlijn verbindt de Tibetaanse Autonome Regio aan de provincie Qinghai werd geopend in 2006, maar niet zonder controverse. [76] [77] [78]

In januari 2007 heeft de Chinese overheid uitgegeven een rapport over de ontdekking van een grote minerale borg onder de Tibetaanse Plateau . [79] De borg heeft een geschatte waarde van $ 128.000.000.000 en kunnen Chinese reserves van zink, koper en lood te verdubbelen. De Chinese regering ziet dit als een manier om de afhankelijkheid van de natie op de buitenlandse minerale import voor zijn groeiende economie te verlichten. Maar critici vrezen dat de mijnbouw deze enorme middelen kwetsbare ecosysteem van Tibet zal schaden en ondermijnen de Tibetaanse cultuur. [79]

Op 15 januari 2009 kondigde China aan de bouw van de eerste snelweg van Tibet, een 37,9 km (23,5 mijl) strook van Autosnelweg in het zuidwesten van Lhasa. Het project zal kosten 1,55 miljard yuan (US $ 227.000.000). [80]

Van 18-20 januari 2010 een nationale conferentie over Tibet en de gebieden bewoond door Tibetanen in Sichuan, Yunnan, Gansu en Qinghai werd gehouden in China en een aanzienlijke plan om de ontwikkeling van de gebieden te verbeteren werd aangekondigd. De conferentie werd bijgewoond door generaal-secretaris Hu Jintao , Wu Bangguo , Wen Jiabao , Jia Qinglin , Li Changchun , Xi Jinping , Li Keqiang , Hij Guoqiang en Zhou Yongkang , alle leden van de CPC Politburo Permanent Comite signaleren van de inzet van senior Chinese leiders om de ontwikkeling van van Tibet en etnische Tibetaanse gebieden. Het plan roept op tot verbetering van de landelijke Tibetaanse inkomsten aan de nationale normen in 2020 en gratis onderwijs voor alle landelijke Tibetaanse kinderen. China heeft geïnvesteerd 310.000.000.000 yuan (ongeveer $ 45600000000) in Tibet sinds 2001. “Het BBP van Tibet werd verwacht tot 43,7 miljard yuan te bereiken in 2009, een stijging van 170 procent ten opzichte van die in 2000 en het plaatsen van een jaarlijkse groei van 12,3 procent ten opzichte van de afgelopen negen jaar. ” [81]

ontwikkeling zone

De Raad van State keurde Tibet Lhasa economische en technologische ontwikkeling Zone als een state-niveau ontwikkeling zone in 2001. Het is gelegen in de westelijke buitenwijken van Lhasa, de hoofdstad van de Tibetaanse Autonome Regio. Het is 50 kilometer (31 mijl) van de Gonggar Airport , en 2 km (1,2 mijl) van Lhasa Railway Station en op 2 km (1,2 mijl) afstand van 318 nationale snelweg.

De zone heeft een geplande oppervlakte van 5,46 km 2 (2,11 sq mi) en is verdeeld in twee zones. Zone A ontwikkelde een oppervlakte van 2,51 km 2 (0,97 sq mi) voor de bouw. Het is een vlakke zone, en heeft de natuurlijke omstandigheden voor een goede afwatering. [82]

Demografie

Historisch gezien is de bevolking van Tibet bestond uit voornamelijk etnische Tibetanen en een aantal andere etnische groepen. Volgens de traditie van de oorspronkelijke voorouders van het Tibetaanse volk, zoals voorgesteld door de zes rode banden in de Tibetaanse vlag , zijn: de Se, Mu, Dong, Tong, Dru en Ra. Andere traditionele etnische groepen met significante bevolking of met de meerderheid van de etnische groep die in Tibet (met uitzondering van een betwiste gebied met India ) omvatten Bai mensen , Blang , Bonan , Dongxiang , Han , hui , Lhoba , Lisu , Miao , Mongolen , Monguor (Tu personen) , Menba (Monpa) , Mosuo , Nakhi , Qiang , Nu mensen , Pumi , Salar , en Yi mensen .

Het aandeel van de niet-Tibetanen in Tibet wordt betwist. Aan de ene kant, de Tibetaanse regering in ballingschap van de Dalai Lama beschuldigt China van actief swamping Tibet met migranten met het oog op de demografische samenstelling van Tibet te veranderen. [83] Aan de andere kant, volgens de 2010 Chinese telling van etnische Tibetanen bestaat 90% van de totale bevolking van 3.000.000 in de Tibetaanse Autonome Regio . [84] Exact bevolkingsaantallen waarschijnlijk afhangen van hoe tijdelijke migranten worden geteld. [ Nodig citaat ]

Cultuur

Godsdienst

Boeddhisme

Religie is uiterst belangrijk om de Tibetanen en heeft een sterke invloed op alle aspecten van hun leven. Bön is de oude religie van Tibet, maar is bijna overschaduwd door het Tibetaans boeddhisme, een kenmerkende vorm van Mahayana en Vajrayana , die werd geïntroduceerd in Tibet uit het Sanskriet boeddhistische traditie in het noorden van India. [85] Tibetaans boeddhisme wordt beoefend niet alleen in Tibet, maar ook in Mongolië , delen van Noord-India, de Buryat Republiek , de Tuva Republiek , en in de Republiek Kalmukkië en enkele andere delen van China. Tijdens China’s Culturele Revolutie , bijna alle Tibetaanse kloosters werden geplunderd en verwoest door de Rode Garde . [86] [87] [88] Een aantal kloosters zijn begonnen met de wederopbouw sinds de jaren 1980 (met beperkte steun van de Chinese overheid) en een grotere vrijheid van godsdienst is verleend – maar het is nog steeds beperkt. Monniken keerde terug naar kloosters in heel Tibet en monastiek onderwijs hervat, hoewel het aantal monniken opgelegd is strikt beperkt. [86] [89] [90] Vóór 1950, tussen 10 en 20% van de mannen in Tibet waren monniken. [91]

Tibetaans boeddhisme heeft vier belangrijke tradities (het achtervoegsel pa is vergelijkbaar met “er” in het Engels):

• Gelug (pa) , Way of Virtue , ook wel bekend als terloops Gele Hoed , waarvan het geestelijk hoofd is de Ganden Tripa en waarvan het tijdelijke hoofd van de Dalai Lama . Opeenvolgende Dalai Lama geregeerd Tibet uit het midden van de 17e tot midden 20e eeuw. Deze bestelling werd gesticht in de 14e tot 15e eeuw door Je Tsongkhapa , gebaseerd op de fundamenten van het Kadampa traditie. Tsongkhapa werd bekend om zowel zijn scholastiek en zijn deugd. De Dalai Lama behoort tot de Gelugpa school, en wordt beschouwd als de belichaming van de Bodhisattva van mededogen. [92]
• Kagyu (pa) , Oral Lineage . Deze bevat één grote subsect en één minor subsect. De eerste, de Dagpo Kagyu, omvat die Kagyu scholen die terug te traceren Gampopa . Op zijn beurt, de Dagpo Kagyu bestaat uit vier grote sub-sekten: de Karma Kagyu , onder leiding van een Karmapa , de Tsalpa Kagyu, de Barom Kagyu en Pagtru Kagyu. De ooit obscure Shangpa Kagyu , die beroemd werd vertegenwoordigd door de 20e-eeuwse leraar Kalu Rinpoche , sporen zijn geschiedenis terug tot de Indiase meester Niguma, de zus van Kagyu lineage houder Naropa . Dit is een orale traditie die is heel erg bezig met de ervaringsgerichte dimensie van meditatie. Zijn bekendste exponent was Milarepa, een 11e-eeuwse mysticus.
• Nyingma (pa) , The Ancient Ones . Dit is de oudste, de oorspronkelijke order opgericht door Padmasambhava .
• Sakya (pa) , Grey aarde , onder leiding van de Sakya Trizin , opgericht door Khon Konchog Gyalpo, een leerling van de grote vertaler Drokmi Lotsawa. Sakya Pandita 1182-1251 CE was de achterkleinzoon van Khon Konchog Gyalpo. Deze school benadrukt beurs.

christendom

De eerste christenen gedocumenteerd te hebben bereikt Tibet waren de Nestorianen , van wie verschillende overblijfselen en inscripties gevonden in Tibet. Ze waren ook aanwezig bij de keizerlijke kamp van Möngke Khan bij Shira Ordo, waar ze behandeld in 1256 met Karma Pakshi (1204 / 6-83), hoofd van de Karma Kagyu orde. [93] [94] Desideri, die Lhasa in 1716 bereikt, ondervonden Armeense en Russische handelaren. [95]

Rooms-katholieke jezuïeten en kapucijnen kwamen uit Europa in de 17e en 18e eeuw. Portugese missionarissen jezuïet vader António de Andrade en broeder Manuel Marques eerst het Koninkrijk bereikte Gelu in het westen van Tibet in 1624 en werd verwelkomd door de koninklijke familie die manier konden ze een kerk later op te bouwen. [96] [97] In 1627, waren er ongeveer honderd lokale bekeerlingen in de Guge Koninkrijk. [98] Later, het christendom werd geïntroduceerd om Rudok , Ladakh en Tsang en werd verwelkomd door de heerser van de Tsang koninkrijk , waar de Andrade en zijn makkers vestigde een jezuïet buitenpost bij Shigatse in 1626. [99]

In 1661 een andere jezuïet, Johann Grueber , gekruist Tibet van Sining naar Lhasa (waar hij bracht een maand), voordat u naar Nepal. [100] Hij werd gevolgd door anderen die daadwerkelijk een kerk gebouwd in Lhasa. Deze omvatten de jezuïet Vader Ippolito Desideri , 1716-1721, die een grondige kennis van de Tibetaanse cultuur, taal en het boeddhisme opgedaan, en diverse kapucijnen in 1707-1711, 1716-1733 en 1741-1745, [101] Christendom werd gebruikt door sommige Tibetaanse vorsten en hun rechtbanken en de Karmapa sekte lama’s aan de invloed van de tegenwicht Gelugpa sekte in de 17e eeuw tot in 1745 wanneer alle zendelingen op aandringen van de lama’s werden verdreven. [102] [103] [104] [105] [106] [107]

In 1877, de protestantse James Cameron uit de China Inland Mission liepen van Chongqing naar Batang in Garze Tibetaanse Autonome Prefectuur , provincie Sichuan, en “bracht het Evangelie aan het Tibetaanse volk.” Beginnend in de 20e eeuw, in Diqing Tibetaanse Autonome Prefectuur in Yunnan, een groot aantal van de Lisu en een aantal Yi en Nu mensen bekeerd tot het christendom. Beroemde eerdere zendelingen onder andere James O. Fraser , Alfred James Broomhall en Isobel Kuhn van de China Inland Mission, onder anderen, die op dit gebied actief waren. [108] [109]

Proselytising is illegaal in China sinds 1949. Maar vanaf 2013 , werden veel christelijke missionarissen gemeld actief te zijn in Tibet met de stilzwijgende goedkeuring van de Chinese autoriteiten, die de zendelingen als een tegenkracht op het Tibetaanse boeddhisme of als een zegen voor de lokale economie te bekijken . [110]

Islam

Moslims wonen al in Tibet sinds al in de 8e of 9e eeuw. In het Tibetaans steden, zijn er kleine gemeenschappen van moslims , die bekend staat als Kachee (Kache), die hun oorsprong te traceren om immigranten uit drie belangrijke gebieden: Kashmir (Kachee Yul in oude Tibetaanse), Ladakh en de Centraal-Aziatische Turkse landen. Islamitische invloed in Tibet kwam ook uit Perzië. Na 1959 een groep Tibetaanse moslims maakte een zaak voor Indiase nationaliteit op basis van hun historische wortels Kasjmir en de Indiase regering alle Tibetaanse moslims Indiase burgers later dat jaar uitgeroepen. [111] Andere islamitische etnische groepen die lang hebben bewoond Tibet onder Hui , Salar , Dongxiang en Bonan . Er is ook een gevestigde Chinese moslimgemeenschap (gya kachee), die zijn afkomst terug naar de sporen Hui etnische groep van China.

Tibetaanse kunst

Tibetaanse voorstellingen van de kunst zijn onlosmakelijk verbonden met het Tibetaanse boeddhisme en vaak verbeelden godheden of variaties van Boeddha in verschillende vormen van bronzen beelden en boeddhistische heiligdommen, tot zeer kleurrijke thangka schilderijen en mandala’s .

architectuur

Tibetaanse architectuur bevat Chinese en Indiase invloeden, en weerspiegelt een diep boeddhistische aanpak. De boeddhistische wiel , samen met twee draken, is te zien op bijna elke Gompa in Tibet. Het ontwerp van de Tibetaanse chortens kan variëren van afgeronde wanden Kham tot squarish, vierzijdig muren in Ladakh .

Het meest opvallende kenmerk van de Tibetaanse architectuur is dat veel van de huizen en kloosters zijn gebouwd op verhoogde, zonnige plaatsen op het zuiden, en zijn vaak gemaakt van een mengsel van stenen, hout, cement en aarde. Weinig brandstof is beschikbaar voor de hitte of het licht, zodat platte daken zijn gebouwd om warmte te sparen, en meerdere vensters zijn geconstrueerd om te laten in het zonlicht. Muren zijn meestal naar binnen schuin naar 10 graden als voorzorgsmaatregel tegen de frequente aardbevingen in dit bergachtige gebied.

Staande op 117 meter (384 voet) hoog en 360 meter (1180 voet) in de breedte, het Potala paleis is het belangrijkste voorbeeld van de Tibetaanse architectuur. Vroeger was de residentie van de Dalai Lama , het bevat meer dan duizend kamers binnen dertien verhalen en huizen portretten van het verleden dalai lama en standbeelden van de Boeddha. Het is verdeeld tussen de buitenste White Palace, die dient als de administratieve kwartalen, en de binnenste rode Quarters, die de aula van de Lama’s, kapellen, 10.000 heiligdommen herbergt, en een uitgebreide bibliotheek van boeddhistische geschriften. De Potala Palace is een World Heritage Site , zoals Norbulingka , het voormalige zomerverblijf van de Dalai Lama.

Muziek

De muziek van Tibet weerspiegelt het culturele erfgoed van de trans-Himalaya-regio, in het midden van Tibet, maar ook bekend waar etnische Tibetaanse groepen zijn te vinden in India, Bhutan , Nepal en verder in het buitenland. Eerst en vooral Tibetaanse muziek is religieuze muziek , als gevolg van de grote invloed van het Tibetaans boeddhisme op de cultuur.

Tibetaanse muziek gaat vaak gepaard met het zingen in het Tibetaans of Sanskriet , als een integraal onderdeel van de religie. Deze gezangen zijn complexe, vaak recitaties van heilige teksten of in de viering van de verschillende festivals. Yang zingen, uitgevoerd zonder metrische timing, wordt begeleid door resonerende drums en laag, aanhoudende lettergrepen. Andere stijlen omvatten die uniek zijn voor de verschillende scholen van het Tibetaanse boeddhisme, zoals de klassieke muziek van de populaire Gelugpa school, en de romantische muziek van de Nyingmapa , Sakyapa en Kagyupa scholen. [112]

Nangma dance muziek is vooral populair in de karaoke- bars van het stedelijk centrum van Tibet, Lhasa . Een andere vorm van populaire muziek is het klassieke gar stijl, die wordt uitgevoerd bij rituelen en ceremonies. Lu zijn een soort van nummers die glottal trillingen en hoge plaatsen voorzien. Er zijn ook epische barden die zingen van Gesar , die is een held voor etnische Tibetanen.

festivals

Tibet heeft verschillende festivals die vaak worden uitgevoerd om de Boeddha te aanbidden [ nodig citaat ] het hele jaar door. Losar is het Tibetaanse Nieuwjaar Festival. De voorbereidingen voor de feestelijke gebeurtenis worden gemanifesteerd door speciale aanbiedingen aan familie heiligdom goden, beschilderde deuren met religieuze symbolen en andere nauwgezette banen gedaan voor te bereiden op het evenement. Tibetanen eten Guthuk (gerst noodle soep met vulling) op New Year’s Eve met hun familie. De mönlam volgt het in de eerste maand van de Tibetaanse kalender , die tussen de vierde en de elfde dag van de eerste Tibetaanse maand. Het gaat om het dansen en het deelnemen aan sportevenementen, maar ook het delen van een picknick. Het evenement werd opgericht in 1049 door Tsong Khapa, de oprichter van de Dalai Lama en de Panchen Lama orde.

Keuken

Het belangrijkste gewas in Tibet is gerst , en deeg gemaakt uit gerst-bloem genaamd tsampa -is het hoofdvoedsel van Tibet. Dit wordt ofwel gerold in noodles of gemaakt in gestoomde dumplings genoemd momo . Vleesgerechten zijn waarschijnlijk yak , geit of schaap , vaak gedroogd, of gekookt in een pittige stoofpot met aardappelen. Mosterdzaad wordt gekweekt in Tibet, en beschikt daarom zwaar in zijn keuken. Yak yoghurt , boter en kaas worden vaak gegeten, en goed voorbereid yoghurt wordt beschouwd als iets van een prestige object. Boter thee is erg populair om te drinken.