Anna Maria Louisa Italiano [3] (17 september 1931 – 6 juni 2005), professioneel bekend als Anne Bancroft, was een Amerikaanse actrice in verband met de methode acteren school, die ze onder had bestudeerd Lee Strasberg. Gerespecteerd voor haar acteren dapperheid en veelzijdigheid, werd Bancroft erkend voor haar werk in film, theater en televisie. Ze won een Academy Award, drie BAFTA Awards, twee Golden Globes, twee Tony Awards en twee Emmy Awards, en diverse andere prijzen en nominaties. Anne Bancroft.

Na haar filmdebuut in Do not Bother naar Knock (1952) en een reeks van ondersteunende filmrollen in de jaren 1950, won ze een Oscar voor beste actrice voor haar hoofdrol in The Miracle Worker (1962) als de leraar van tiener Helen Keller, reprising haar rol in het Broadway toneelstuk. Ze won zowel een Oscar voor haar werk in de film, en een Tony voor dezelfde rol in het spel. Op Broadway in 1965, speelde ze een middeleeuwse non geobsedeerd door een priester (Jason Robards) in John Whiting’s play The Devils, op basis van het Aldous Huxley roman De Duivels van Loudun. Ze was misschien wel het meest bekend als de verleidster, Mrs. Robinson in The Graduate (1967), een rol die ze verklaarde later was gekomen om haar andere werk overschaduwen.

Bancroft ontving diverse andere Oscar nominaties en voortgezet in hoofdrollen tot in de late jaren 1980. Ze speelde een balletdanser in The Turning Point (1977), en Agnes van God speelde ze de moeder-overste van een klooster, die botst met een psychiater gespeeld door Jane Fonda in omgang met een onrustige jonge novice nun gespeeld door Meg Tilly. In 1987 speelde ze met Anthony Hopkins in 84 Charing Cross Road. Ze verscheen in verschillende films geregisseerd en geproduceerd door haar tweede echtgenoot, komiek Mel Brooks, met inbegrip van The Elephant Man (een rechte drama geproduceerd door Brooks) en de komedies te zijn of niet te zijn, en in een kleinere rol Dracula: Dead and Loving It.

In de jaren 1990 keerde ze terug naar bijrollen in films, maar bleef hoofdrollen spelen in televisiefilms. Zij ontving een Emmy en Screen Actors Guild Award nominaties, voor de Romeinse lente van Mrs Stone (2003), evenals een Emmy nominatie voor 2001’s Haven.

Bancroft overleden aan baarmoederkanker op de leeftijd van 73 in 2005. Ze werd overleefd door haar moeder, zussen, man en zoon.

Vroege leven

Bancroft geboren Anna Maria Louisa Italiano in de Bronx, New York, de middelste van de drie dochters van Mildred (née DiNapoli, 1908-2010), een telefoniste, en Michael G. Italiano (1905-2001), een jurk patroon maker. Bancroft’s ouders waren beiden kinderen van Italiaanse immigranten. In een interview beweerde dat ze haar familie was oorspronkelijk van Muro Lucano, in de provincie Potenza. Ze werd opgevoed katholiek. Ze studeerde af aan Christopher Columbus High School in de Bronx in 1948, en woonde HB Studio, de American Academy of Dramatic Arts, de Actors Studio en het American Film Institute ’s Regie Workshop voor vrouwen aan de University of California, Los Angeles. Na het verschijnen in een aantal live tv-drama’s onder de naam Anne Marno, werd ze verteld om haar achternaam te veranderen voor haar filmdebuut in Do not Bother naar Knock.

Carrière

In 1958, Bancroft maakte haar Broadway debuut als hopeloos verliefde, Bronx-geaccentueerd Gittel Mosca tegenover Henry Fonda (als getrouwde man Gittel houdt) in William Gibson’s twee-personage te spelen Twee voor de Seesaw, geregisseerd door Arthur Penn. Voor Gittel, won ze de Tony Award voor Beste Prestaties door een Aanbevolen Actrice in een Play. (Hoewel haar rol was vrij gelijk aan Fonda’s, hij een gevestigde filmacteur, was de ster, en zo was ze in de aanbevolen categorie in aanmerking.)

Ze vervolgens won de Tony Award voor Beste Prestaties door een hoofdrolspeelster in een Play in 1960, opnieuw met toneelschrijver Gibson en regisseur Penn, toen ze speelde Annie Sullivan, de jonge vrouw die leert het kind Helen Keller te communiceren in The Miracle Worker. Ze nam de laatste rol naar Hollywood, en won de Oscar voor beste actrice, met Patty Duke herhalen haar eigen succes als Keller naast Bancroft in de 1962 verfilming van het toneelstuk. Ze was teruggekeerd naar Broadway aan ster in Moeder Courage en haar kinderen, zodat Joan Crawford geaccepteerd Bancroft Oscar namens haar, en later overhandigde de prijs aan haar in New York. Bancroft is een van de weinige acteurs een te hebben gewonnen Academy Award en een Tony Award voor dezelfde rol. Bancroft mede-starred als een middeleeuwse non geobsedeerd door een priester (Jason Robards) in de 1965 Broadway productie van John Whiting ’s play The Devils. Geproduceerd door Alexander H. Cohen en geregisseerd door Michael Cacoyannis, het liep voor 63 optredens.

Bancroft kreeg een tweede Academy Award nominatie in 1965 voor haar rol in The Pumpkin Eater. Haar bekendste rol tijdens deze periode was Mrs. Robinson in The Graduate (1967), waarvoor zij ontving een derde Academy Award nominatie. In de film, speelde ze een ongelukkig getrouwde vrouw die een vriend van de familie verleidt, de veel jongere recent afgestudeerd gespeeld door Dustin Hoffman. In de film, karakter Hoffman’s later dateert en wordt verliefd op haar dochter. Bancroft was ambivalent over haar verschijning in The Graduate; verklaarde zij in een aantal interviews dat de rol overschaduwd al haar andere werkzaamheden. Ondanks haar karakter steeds een archetype van de “oudere vrouw” rol, Bancroft was slechts zes jaar ouder dan Hoffman.

Een CBS speciale televisie, Annie: de vrouwen in het leven van een man (1970), won Bancroft een Emmy Award voor haar zingen en acteren. Bancroft is een van de weinige artiesten om een Oscar, een Emmy en een Tony winnen award. Ze volgde dat succes met een tweede tv-special, Annie en The Hoods (1974), die werd uitgezonden op ABC en aanbevolen haar man Mel Brooks als gast ster. Ze maakte een uncredited cameo in de film Blazing Saddles (1974), geregisseerd door Brooks. Zij ontving een vierde Academy Award nominatie voor haar rol in The Turning Point (1977) tegenover Shirley MacLaine, en een vijfde nominatie voor haar rol in Agnes van God (1985) tegenover Jane Fonda.

Bancroft maakte haar debuut als scenarist en regisseur in Fatso (1980), waarin ze speelde met Dom DeLuise. Bancroft was ook de oorspronkelijke keuze om te spelen Joan Crawford in de film Mommie Dearest (1981), maar gesteund uit op de elfde uur, en werd vervangen door Faye Dunaway. Ze was ook een front-runner voor de rol van Aurora Greenway in Terms of Endearment (1983), maar daalde zodat ze kon handelen in de remake van te zijn of niet te zijn (1983), met haar man Mel Brooks.

In de jaren 1990 en de eerste helft van de jaren 2000, Bancroft nam bijrollen in een aantal films, waarin zij mede-starred met grote filmsterren, waaronder Honeymoon in Vegas (1992) met Nicolas Cage, Love Potion No. 9 (1992) met Sandra Bullock, Malice (1993) met Nicole Kidman, Point of No Return (1993) met Bridget Fonda, Huis voor de Vakantie (1995) met Robert Downey Jr. en geregisseerd door Jodie Foster, How to Make an American Quilt (1995) met Winona Ryder, GI Jane (1997) met Demi Moore, Great Expectations (1998) met Gwyneth Paltrow, Keeping the Faith (2000) met Ben Stiller en Heartbreakers (2001) met Jennifer Love Hewitt, Sigourney Weaver en Gene Hackman. Ze leende ook haar stem aan de animatiefilm Antz (1998), waarin ook optredens van Jennifer Lopez, Sharon Stone en Woody Allen.

Bancroft speelde ook in diverse tv-films en miniseries, het ontvangen van zes Emmy Award nominaties (tweemaal winnen), acht Golden Globe nominaties (tweemaal winnen), en twee Screen Actors Guild Awards. Haar laatste optreden was als zichzelf in een aflevering van 2004 HBO ’s Curb Your Enthusiasm. Haar laatste project was de animatiefilm Delgo, postuum uitgebracht in 2008.

Ze kreeg een ster op de Hollywood Walk of Fame bij 6368 Hollywood Boulevard, voor haar werk in de televisie. [14] Op het moment van de installatie van haar ster (1960), [15] dat ze had onlangs verscheen in verschillende tv-series. Bancroft is ook lid van de Amerikaanse Theater Hall of Fame, die is ingewijd in 1992.

Huwelijk en gezin

In 1961, Bancroft ontmoette Mel Brooks op een repetitie voor de Perry Como variété. Bancroft en Brooks trouwde op 5 augustus 1964, aan de Manhattan Marriage Bureau in de buurt van New York City Hall, en bleef getrouwd tot haar dood. In 1972, Bancroft bevallen van haar enige kind, Maximillian “Max” Brooks.

Ze werden drie keer op het scherm te zien bij elkaar: een keer een tango dansen in Brooks Silent Movie (1976); in zijn remake van te zijn of niet te zijn (1983); en in de aflevering getiteld “Opening Night ‘(2004) van de HBO-show, Curb Your Enthusiasm. Ze waren ook in Dracula: Dead and Loving It (1995), maar nooit samen verscheen. Brooks produceerde de film The Elephant Man (1980), waarin Bancroft heeft gehandeld. Hij was ook executive-producer van de film 84 Charing Cross Road (1987) waarin ze speelde. Zowel Brooks en Bancroft verscheen in seizoen zes van The Simpsons. Volgens de commentaar DVD, toen Bancroft kwam naar haar lijnen voor de aflevering opnemen Fear of Flying, de Simpsons schrijvers gevraagd of Brooks was gekomen met haar (die hij had); grapte ze, “Ik kan niet van hem af!”

In 2010, Brooks bijgeschreven Bancroft als de leidende kracht achter zijn betrokkenheid bij de ontwikkeling van The Producers en Young Frankenstein voor de musical theater, daarbij verwijzend naar een vroege vergadering als Vanaf die dag, tot haar dood op 5 juni 2005, waren we aan elkaar gelijmd.

In april 2005, twee maanden voor haar dood, Bancroft werd een grootmoeder toen haar dochter-in-law Michelle bevallen van een jongen, Henry Michael Brooks

Death

Anne Bancroft overleed, leeftijd 73, van baarmoederkanker op 6 juni 2005, Mount Sinai Hospital in Manhattan. Haar dood verraste velen, zelfs een aantal van haar vrienden. Ze was intens privé en had niet de details van haar ziekte vrijgegeven. Ze is begraven op Kensico Begraafplaats in Valhalla, New York, in de buurt van haar ouders, Mildred en Michael Italiano (die in april 2010, vijf jaar na Anne stierf). Een witte marmeren monument met een huilende engel siert haar graf. Haar laatste film, Delgo, was gewijd aan haar geheugen.

Werk

Theater

Film

Televisie